Для самазахаваньня я напішу вясёла:
«Ляцела на выгнаньне мядотна жоўта пчола...»
Ой, нешта не пяецца; журліва, не ў гуморы.
А сонцайка ліецца, вятрок блазнуе ў моры.
Мяне гукае хтосьці то ў далячынь, то ў Лету.
Мне млосна ад мілосьці: я зьеду, зьеду, зьеду!
Куды зь Зямлі падзецца? Нікуды. Нельга, грэшна...
I шчасьце ў жыцьці б’ецца, і радасна, і сьмешна...
Жыцьму.
9.IX.2004.
|
|
